Mary Flannery O’Connor (1925, Savannah – 1964, Milledgeville, VS) was een Amerikaans schrijfster en essayist. Ze wordt gezien als een van de belangrijkste stemmen in de Amerikaanse literatuur van de vorige eeuw. Haar verzameling korte verhalen won in 1972 de National Book Award for Fiction en werd in 2009 door het publiek uitgeroepen tot winnaar van de ‘Best of the National Book Awards’.
O’Connor begon met schrijven en cartoons maken voor de schoolkrant op de middelbare school. Later werd ze toegelaten tot de prestigieuze schrijversworkshop van de universiteit van Iowa. Hier schreef ze de eerste opzet voor Wijs bloed.
In 1951 werd O’Connor gediagnosticeerd met lupus, de ziekte waaraan haar vader was overleden. Ze verwachtte nog maar vijf jaar te leven, maar het zouden er uiteindelijk veertien worden. Hoewel O’Connor maar 39 jaar oud werd wist ze een kwalitatief hoogstaand oeuvre achter te laten, van meer dan 25 korte verhalen en twee romans.